Met Nuka gaat het gelukkig naar omstandigheden goed, de dierenarts was bij de controle tevreden. Met ons gaat het wat minder. Je denkt toch steeds: "Had ik maar eerder ingegrepen." Ik had wel steeds het gevoel dat het eerder moest komen. Maar bij alle tekenen dacht ik dat het ook nog niet zover hoefde te zijn. De schema's van Naaktgeboren erbij. Uitvloeïng, oh, dan kan het nog wel een week duren, onrustig? Kan ook dagen van te voren al. Ze at ook tot het laatst toe als een dijkwerker en stopte daar pas zondagavond mee. Het enige was dat ze voor het weekend al een keer een rilling had. Een wee? Maar het was ook zo weer over. Had ik toen gelijk de dierenarts moeten bellen? Maandag was het de 63e dag, de dag waarop ze officieel uitgerekend was. En dan wil je je voor de tijd niet te veel zorgen maken. Hadden we dat maar wel gedaan. Misschien zijn we ook niet allert genoeg geweest door de zware griep die we beiden hebben. Het is geen excuus, maar wel een reden. Eén pupje was al iets eerder dood. De rest heeft het op het nippertje niet gehaald. Al verzwakt en nog een beetje narcosemiddel binnen gekregen? We zullen het nooit zeker weten. 5 Prachtige teefjes, 2 reutjes, helemaal gaaf en af, verstild in een doosje..Had ik maar eerder ingegrepen, was ik maar meer op mijn gevoel af gegaan...
Ik heb altijd geleerd: "Had ik ligt op het kerkhof..." en in dit geval liggen de pupjes ernaast.
Vanmiddag worden de pupjes in de tuin begraven.
Omdat we onmogelijk iedereen persoonlijk kunnen bedanken, doen we het via deze weg. Iedereen heel erg bedankt voor alle lieve woorden, alle berichtjes, mailtjes, telefoontjes, kaartjes en zelfs bloemen! Je krijgt er je pupjes niet mee terug, maar het doet heel erg goed te weten dat iedereen, bekenden, maar ook onbekenden zo mee leeft. 
Met Nuka gaat het naar omstandigheden goed. Lichamelijk gaat het zelfs prima, ik geloof niet dat ze last heeft van de wond. In het kopje gaat het wat minder, eigenlijk net als bij mij. Het ene moment merk je weinig aan haar, het volgende moment is ze aan het piepen en janken. Haar piep-egeltjes zijn nu haar kindjes en ze heeft momenten dat ze die niet alleen wil laten. Kon je het maar uitleggen. Waarom moet het nou net Nuka overkomen, het hondje met het meeste moedergevoel...
Je zou zeggen dat ze meer last moet hebben van zo'n wond. Eind van de week mogen de hechtingen eruit.
